bo za oknem ciepło i wciąż sielsko letnio. A ja zobowiązałam się zrobić kolejną laleczkę ze słomy dla Pani Ani, dzięki której moja zabawa ze słomą ma w ogóle szanse trwać, ponieważ to właśnie z Jej rodzinnego gospodarstwa posiadam całą słomę.
Tak więc, z wielkim wkładem pracy mojej koleżanki Oli (która moim guru słomkowym jest i od Niej całą ma wiedza pochodzi) powstała kolejna Pani
Kolejna porcja słomy przebrana
Jak zwykle urocze, ale....pokaż nam, please, serwetkę (obrus?) na której te cuda stoją. Też mi się podoba! ulach
OdpowiedzUsuńOk - zrobię. Serwetka powsatła daaaawno temu i pewnie powtórki nie będzie ;-)
UsuńŚliczna ta Pani! Podstawka pod jajko zresztą też. Dobrze, że masz jeszcze zapas słomy, bo jest nadzieja na kolejne cuda :).
OdpowiedzUsuńMoże się uda coś jeszcze usechłać ;-)
UsuńPani jest niezwykła, podstawka pod jajko również, mam nadzieję, że następne prace będą równie piękne.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie.
Postaram się nie zawieść pokładancyh we mnie nadziei :-)
UsuńTen wpis przypomina mi miłe spotkania w internacie w Bobowej, kiedy oprócz koronki klockowej zajmowałyśmy się tworzeniem wszelakim. Z żalem muszę przyznać, że zajęć z kukurydzy nie przerobiłam, bo miałam przywiezioną jakąś pracę biurową do dokończenia, ale z przyjemnością patrzę na ludziki ze słomy w Twoim wykonaniu.
OdpowiedzUsuńOj Kochana, to powinnaś nadrobić - pracuj nad Olą ;-)
UsuńFantastyczne !!!!!!!!!!! och , ech , ...........ja też chcę tak umieć!!!!
OdpowiedzUsuńNo to słoma w dłoń i do roboty. A ze Śląska do Czech niedaleko - tam takie cdueńka robią, że hoho, więc zawsze możesz skoczyć na jakieś nauki :-)
Usuńależ ta panna ma włosy... ech...
OdpowiedzUsuńRęcznie splątany warkocz ;-)
UsuńOj fajne to to! Bardzo! Wartałoby się naumieć i dziatwę szkolną nauczać. Jakieś bliższe namiary ewentualnie zdradzisz?
OdpowiedzUsuńW sensie nauki ? Mnie uczyła Ola z Zielonej Góry - u Niej w domu ;-) A u nas nie znam nikogo, kto by znał tą technikę.
Usuń