Historia jednej kołyski...

Pokój Szymcia prawie gotowy do przyjęcia nowego członka rodziny – czekają na niego różne sprzęty, wózek, ubranka, książeczki, a w rogu pokoju stoi rzecz wyjątkowa, ze swoją własną, dosyć długą historią. To kołyska, którą dostałam od mojej Macoszki - Eli.

Mebel lekko wiekowy – jego powstanie datuje się na rok 1947, został wykonany przez nieznanego stolarza dla wujka mojej Macoszki. Po jego odchowaniu mebel przeszedł w posiadanie rodziców Eli i wychowali się w nim – jej starsza siostra, ona sama i jej młodsi bracia. Następnie w kołysce kołysano ciotecznego brata i siostrę Eli, aż w końcu przyszedł czas na kolejne pokolenie, tj. dzieci siostry Eli.

O mebel bardzo dbano, poddawano kolejnym renowacjom, malowaniu i tak spokojnie doczekał XXI wieku i kolejnego, czwartego już pokolenia dzieci. W międzyczasie wywiązała się tradycja trwałego zapisywania danych kolejnych użytkowników mebla na tabliczce w postaci wygrawerowanego imienia i nazwiska małego mieszkańca.

Rodzice Ignasia, który jako ostatni przed naszym Szymonem sypiał w tej kołysce, przemalowali ją na biało i wzbogacili mebel o nowy element dekoracyjny – barokowe główki aniołków na szczytach mebla. Wcześniej kołyska była w kolorze turkusowym i chyba taki kolor by mi się bardziej podobał. Jednak dostałam ją już przemalowaną na biało i tak zostanie.

Szymon będzie 17-stym mieszkańcem tego zacnego mebla i mam nadzieję, że przez lata kolebusia zbierała pozytywną energię i stanie się bezpiecznym miejscem dla mojego Synka...

Robótkowo też jakby się czas u mnie zatrzymał - plotę sznurki (lniane, ze srebrnej nici, z kordonków), mocuję na nich korale i tak codziennie czas mi upływa. Nuda, panie dziejku ;-)

Pierwsze korale, to zamówione przez moją koleżankę perełki wplecione w połyskującą nić - dopełniały jej strój na weselu (mam nadzieję, że się dobrze bawiła :-)

Kolejne dwie pary, to połączenie srebrnej nici z drewnianymi koralikami. Pierwsza para ma koraliki wrobione w trakcie plecenia sznurka, w drugiej korale są nanizane na zrobiony wcześniej sznurek:

 

Następne dwie pary, to wykonane z tureckiego kordonka sznury w połączeniu drewienka, wariacje na temat brązów, bardziej lub mniej skręcone - zależy jak kto lubi: 

 

No i ostatnie trzy pary bazują na niciach lnianych - brązowych lub w kolorze naturalnym, w kolorach, które podpowiadała mi dusza, lekko zajesieniona, choć chyba jeszcze nie do końca :-)