Się zachwyciłam...

i zmuszona byłam splagiatować - daleko mi jeszcze do pierwowzoru, który zachwycił mnie na blogu Anny Kowal, ale kombinuję, próbuję coś swojego dorzucić i tak oto powstały dwie bransoletki w czerni i nie tylko. Mam nadzieję, że Ania nie urwie mi głowy, ale ta jej landrynkowa (i nie tylko ta) spodobała mi się do tego stopnia, że nie mogłam się opanować. Pierwszą zrobiłam tą

ale potem zachciało mi się spróbować poszaleć z kolorem i fakturą i zrobiłam takiego kolorowca-jeża - fajnie wygląda na ręku :-)

Jedno co mi się nie podoba w tej drugiej, to pewne nierówności w ściegu, które powstały przy wrabianiu koralików. Ponieważ to tylko próba, to koraliki wrabiałam na dwa sposoby - najpierw koraliki które były wcześniej nanizane na wstążkę, potem nakładałam je na szydełko i dopiero wtedy przeciągałam wstążkę. W pierwszym przypadku koralik wystaje nad robótkę, w drugim jest głębiej w dzianinie i chyba ten drugi sposób bardziej mi odpowiada. Dodatkowym problemem jest posiadanie koralików z odpowiednio dużym otworkiem, aby udało się przeciągnąć wstążkę - ja w swych zbiorach posiadłam tylko te 8 mm drewniane - chyba mus ruszyć na zakupy, bo Mietek wzywa ;-)
A na parapecie zaczyna szaleć wiosna (szkoda, że za oknem jesień) - jeden storczyk już zakwitł, niedużo ma jeszcze kwiatków, ale wypuszcza kolejne pąki, więc pewnie będzie ich więcej. Na drugim - białym nieśmiało pojawiają się malutkie pączki.